ديشب از بام جنون ديوانه اي افتاد و مرد 
پيش چشم شمع ها پروانه اي افتاد و مرد

از لطافت ياد تو چون صبح گل ها خيس بود
شبنمي از پشت بام خانه اي افتاد و مرد

موي شبگوني كه چنگش ميزدي شب تا سحر 
از سپيدي لا به لاي شانه اي افتاد و مرد

ازدياد پنجره جان قناري را گرفت 
در قفس از نغمه ي مستانه اي افتاد و مرد 

اين كلاغ قصه را هرگز تو هم نشنيده اي 
تا خودش هم قصه شد افسانه اي افتاد و مرد

نظرات شما عزیزان:

omid

ساعت5:30---24 خرداد 1390

[وب سایت]

کاش بودی تا دلم تنها نبود

تا اسیر غصه فردا نبود ...

کاش بودی تا نگاه خسته ی من

بی خبر از موج و دریاها نبود...

کاش بودی تا دو دست عاشقم

غافل از لمس گل مینا نبود...
وب زیبایی دارین
خوشحال میشم به منم سر بزنین

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: